برهان صدیقین (خیلی ساده)

۱. وجود خودمان را به علم حضوری و بدون واسطه درک می کنیم.

۲.چون هر موجودی یا خودش باید عین وجود باشد و یا از عین وجود به وجود آمده باشد پس این خودمان یا موجودات اطراف ما یا باید عین وجود باشند و یا باید به عین وجود ختم شوند.

به قول فیلسوفان: باید هر مابالعرضی (مثل شوری برای آب) حتما باید به یک ما بالذاتی (مثل شوری برای نمک) ختم شود.

۳.عین وجود، عین کمال است.

زیرا هرجا پای 《نقص》 در میان است، حتماً پای 《عدم》 در میان است. پس وقتی عین وجود داریم باید عین کمال داشته باشیم. یعنی عین وجود باید هیچ نوع محدودیتی نداشته باشد، مثل عین شوری که از نظر شوری هیچ محدودیتی ندارد.

۴.خود ما و موجودات اطراف ما سراسر دارای محدودیت و نقص هستند. مثلا من، الآن در یک جایی هستم و در جای دیگر نیستم.(محدود به یک مکان هستم)

و همچنین چیزی هستم و چیز ها نیستم(من فقط انسان هستم و سنگ و گل و ... نیستم و این محدودیت است)

۵. حالا که من و موجودات اطرافم وجود داریم و از طرفی هم عین وجود نیستیم، پس باید به عین وجود که همان کمال مطلق است، ختم میشویم.

 

(با کلیک بر روی اینجا، مباحث قبلی را دنبال کنید)

چرا خدا یکی است؟ (+ اثبات بی نیازی و نامحدود بودن خداوند متعال)

ما وجود داریم و هستیم(با علم حضوری و بدون واسطه می فهمیم.)

 

این وجود را یا از کسی گرفتیم و یا به صورت مستقل داریم.

 

چون محدودیم و نیازمند هستیم، پس مستقل نیستیم و وجود را از کسی گرفتیم.

 

 

حال کسی که وجود مستقل دارد، یعنی محدود هم نیست؛ چون وابسته به کسی نیست و محدود کننده‌ای ندارد. (هر محدودی، محدود کننده‌ای دارد.

 

 

هر محدودی، نیازمند است و هر وجود مستقلی، بی نیاز است.(چون محدود کننده، نیاز را در کسی می گذارد و اگر کسی محدود کننده ای نداشته باشد، یعنی بی نیاز است و نامحدود می باشد.)

 

 

حال بالاخره موجودی وجود دارد که وجودش مستقل است و نامحدود می‌باشد.

 

حال موجودی که نامحدود است، دومی ندارد؛ یعنی ما دوتا موجود نامحدود نداریم؛

 

زیرا وجود نامحدود موجود(A) برای وجود نامحدود موجود(B)، باعث محدودیت می شود.

 

 

پس موجود نامحدود یکی است.

 

 

==》 خدا یکی است.

 

(با کلیک بر روی اینجا، مباحث قبلی را دنبال کنید)