انسان وقتی تشنه میشود، آب می خواهد.
این آب در خارج وجود دارد و با نوشیدن آن تشنگی او برطرف میشود.
پس وقتی آب این تاثیر را در او می گذارد؛ می فهمیم که آب خارجی وجود دارد.
پس خارج از وجود دارد.
اگر آب وهمی و سراب بود، باعث نمی شود در او تاثیری بگذارد و هیچ اتفاقی نمی افتاد.
حال اگر شخصی بیمار است، آب می خورد و بازهم تشنه است.
این نشان از بیماری اوست، بعد از یک مدتی بازهم تشنه است نمی تواتد بیشتر آب بخورد، چون شکم او پر از آب شده و فقط حس تشنگی دارد. پس همین نتوانستن آب خوردن به دلیل اینکه شکمش پر است، خود بر این دلیل حکایت می کند که آب خارجی وجود دارد و شکمش را پر کرده است.
پس جهان خارج وجود دارد.
به صورت کلی، از تاثیری که اشیاء خارجی بر ما می گذارند، می فهمیم که جهان خارج وجود دارند.
به همین سادگی 
